Ποιος Ορίζει τον Κατώτατο Μισθό
Ποιος ορίζει τον κατώτατο μισθό στην χώρα μας; Οι νόμοι του κράτους θα βιαστεί να απαντήσει κάποιος. Τυπικά ναι, θα συμφωνήσω, ουσιαστικά όμως; Για να δεχτούμε ότι ο νόμος καθορίζει στην πράξη τον κατώτατο μισθό θα πρέπει τουλάχιστον να μπορεί - και να θέλει - το κράτος να ελέγξει τους εργοδότες. Όμως γνωρίζουμε ότι όλες οι μικρές επιχειρήσεις μπορούν, κάτω από το τραπέζι, να παρακάμψουν τους νόμους του κράτους. Διότι η μεγάλη εταιρεία αναγκαστικά θα τηρήσει τους νόμους, τον μαγαζάτορα με 2 υπαλλήλους ποιος και πώς θα τον ελέγξει;
Έστω όμως ότι το ελληνικό κράτος μπορούσε στην πράξη να επιβάλει κατώτατο μισθό. Πόσο πολύ θα προστάτευε αυτό το δίχτυ ασφαλείας τον κόσμο; Ασφαλώς πρέπει να υπάρχει ορισμένος κατώτατος μισθός, αυτό δεν συζητιέται καν, αλλά τι νόημα θα είχε να έπαιρναν ξαφνικά όλοι οι Έλληνες εργαζόμενοι (τουλάχιστον όσοι δεν είναι άνεργοι) τον βασικό μισθό; Θα μπορούσε να προχωρήσει για πολύ έτσι η κοινωνία; Ασφαλώς όχι.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι το εξής: Γιατί δεν παίρνουμε όλοι τον βασικό μισθό; Ποιοι είναι οι λόγοι που πολλοί εργαζόμενοι παίρνουν περισσότερα από τον βασικό, ενώ ο εργοδότης θα μπορούσε να τους δίνει μόνο τον βασικό μισθό; Και για να συμπληρώσω την ερώτηση, γιατί προ κρίσης οι μισθοί ήταν πιο υψηλοί, καθιστώντας τον νόμο για τον βασικό μισθό σχεδόν άχρηστο; Ήταν οι εργοδότες πιο καλοί άνθρωποι πριν 5 χρόνια; Οι επιχειρήσεις ενδιαφέρονταν λιγότερο για το κέρδος και περισσότερο για φιλανθρωπίες; Αναρωτηθείτε σας παρακαλώ...
Πρωτίστως, για να δώσει κάποιος παραπάνω από τον βασικό μισθό, ή ακόμα και μόνο τον βασικό, θα πρέπει να μπορεί να τον δώσει. Να έχει δηλαδή το οικονομικό περιθώριο. Βέβαια αυτή είναι αναγκαία συνθήκη αλλά όχι ικανή, διότι η ικανότητα να δώσω περισσότερα δεν σημαίνει και ότι θα τα δώσω. Θυμάστε όμως τον νόμο της αγοράς και της ζήτησης; Ε ο νόμος αυτός ισχύει και στα εργασιακά! Όσο αυξάνεται η ανεργία πέφτουν οι μισθοί (αφού ο εργαζόμενος έχει περισσότερο ανταγωνισμό) ενώ όταν π.χ. δεν υπάρχει ανεργία ανεβαίνουν οι μισθοί (αφού ο εργαζόμενος δεν έχει ανταγωνισμό).
Εάν κάποιος διαφωνεί με αυτήν την λογική, θα παρακαλέσω να μου εξηγήσει γιατί στην προ-κρίσης Ελλάδα οι μισθοί ανέβαιναν συνεχώς. Άρα λοιπόν ποιος πρέπει να είναι ο στόχος μας εάν θέλουμε μισθούς που συνεχώς αυξάνονται; Να υπάρχει η ελάχιστη δυνατή ανεργία και συνεπώς να υπάρχουν όσο περισσότερες θέσεις εργασίας γίνεται. Ε λοιπόν ο μοναδικός τρόπος να αυξάνονται οι θέσεις εργασίας είναι προσελκύοντας επενδύσεις και μεγάλες εταιρείες (εγχώριες ή ξένες) στην Ελλάδα.
Η γνωστή - μυωπική - αριστερίστικη λογική θα πει: "θέσεις εργασίας με μισθούς πείνας; να λείπουν, καλύτερα καθόλου". Ευτυχώς που δεν σκέφτονται έτσι οι πωλητές στην λαϊκή αγορά, αλλιώς θα έλεγαν στον αγοραστή που πάει να ψωνίσει μανταρίνια: "Να δοκιμάσεις για να αγοράσεις; Να φας δηλαδή τσάμπα αυτό που καλλιέργησα εγώ με αίμα και ιδρώτα; Καλύτερα να μου μείνουν απούλητα.". Και φυσικά ο αγοραστής θα πήγαινε στην διπλανή χώρα, εμ στον διπλανό πάγκο εννοώ...
Έστω όμως ότι το ελληνικό κράτος μπορούσε στην πράξη να επιβάλει κατώτατο μισθό. Πόσο πολύ θα προστάτευε αυτό το δίχτυ ασφαλείας τον κόσμο; Ασφαλώς πρέπει να υπάρχει ορισμένος κατώτατος μισθός, αυτό δεν συζητιέται καν, αλλά τι νόημα θα είχε να έπαιρναν ξαφνικά όλοι οι Έλληνες εργαζόμενοι (τουλάχιστον όσοι δεν είναι άνεργοι) τον βασικό μισθό; Θα μπορούσε να προχωρήσει για πολύ έτσι η κοινωνία; Ασφαλώς όχι.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι το εξής: Γιατί δεν παίρνουμε όλοι τον βασικό μισθό; Ποιοι είναι οι λόγοι που πολλοί εργαζόμενοι παίρνουν περισσότερα από τον βασικό, ενώ ο εργοδότης θα μπορούσε να τους δίνει μόνο τον βασικό μισθό; Και για να συμπληρώσω την ερώτηση, γιατί προ κρίσης οι μισθοί ήταν πιο υψηλοί, καθιστώντας τον νόμο για τον βασικό μισθό σχεδόν άχρηστο; Ήταν οι εργοδότες πιο καλοί άνθρωποι πριν 5 χρόνια; Οι επιχειρήσεις ενδιαφέρονταν λιγότερο για το κέρδος και περισσότερο για φιλανθρωπίες; Αναρωτηθείτε σας παρακαλώ...
Πρωτίστως, για να δώσει κάποιος παραπάνω από τον βασικό μισθό, ή ακόμα και μόνο τον βασικό, θα πρέπει να μπορεί να τον δώσει. Να έχει δηλαδή το οικονομικό περιθώριο. Βέβαια αυτή είναι αναγκαία συνθήκη αλλά όχι ικανή, διότι η ικανότητα να δώσω περισσότερα δεν σημαίνει και ότι θα τα δώσω. Θυμάστε όμως τον νόμο της αγοράς και της ζήτησης; Ε ο νόμος αυτός ισχύει και στα εργασιακά! Όσο αυξάνεται η ανεργία πέφτουν οι μισθοί (αφού ο εργαζόμενος έχει περισσότερο ανταγωνισμό) ενώ όταν π.χ. δεν υπάρχει ανεργία ανεβαίνουν οι μισθοί (αφού ο εργαζόμενος δεν έχει ανταγωνισμό).
Εάν κάποιος διαφωνεί με αυτήν την λογική, θα παρακαλέσω να μου εξηγήσει γιατί στην προ-κρίσης Ελλάδα οι μισθοί ανέβαιναν συνεχώς. Άρα λοιπόν ποιος πρέπει να είναι ο στόχος μας εάν θέλουμε μισθούς που συνεχώς αυξάνονται; Να υπάρχει η ελάχιστη δυνατή ανεργία και συνεπώς να υπάρχουν όσο περισσότερες θέσεις εργασίας γίνεται. Ε λοιπόν ο μοναδικός τρόπος να αυξάνονται οι θέσεις εργασίας είναι προσελκύοντας επενδύσεις και μεγάλες εταιρείες (εγχώριες ή ξένες) στην Ελλάδα.
Η γνωστή - μυωπική - αριστερίστικη λογική θα πει: "θέσεις εργασίας με μισθούς πείνας; να λείπουν, καλύτερα καθόλου". Ευτυχώς που δεν σκέφτονται έτσι οι πωλητές στην λαϊκή αγορά, αλλιώς θα έλεγαν στον αγοραστή που πάει να ψωνίσει μανταρίνια: "Να δοκιμάσεις για να αγοράσεις; Να φας δηλαδή τσάμπα αυτό που καλλιέργησα εγώ με αίμα και ιδρώτα; Καλύτερα να μου μείνουν απούλητα.". Και φυσικά ο αγοραστής θα πήγαινε στην διπλανή χώρα, εμ στον διπλανό πάγκο εννοώ...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου