Κάποιοι Μας Οφείλουν Μια Συγνώμη
Τώρα που το 2015 έκλεισε, νομίζω είναι ασφαλές να πει κάποιος ότι ήταν μια πολύ κακή χρονιά. Στην Ελλάδα έγιναν πρωτόγνωρα πράγματα, όπως οι κλειστές τράπεζες, όμως όλα αυτά δεν ήταν και μεγάλη έκπληξη για κάποιους από εμάς που είχαμε επισημάνει από νωρίς τους κινδύνους ενδεχόμενης εκλογής του Σύριζα. Νομίζω όμως, ότι σε όλους εμάς κάποιοι χρωστάνε μια συγνώμη.
Ποιοι; Ασφαλώς δεν αναφέρομαι στους πολιτικούς του Σύριζα, καθώς πρόκειται για ένα τσίρκο παλαβομάρας, ιδεοληψίας, ανικανότητας και διαφθοράς. Αναφέρομαι σε εκείνους τους απλούς ανθρώπους που μας αποκαλούσαν τρομολάγνους και υπερβολικούς όταν επισημάναμε τους κινδύνους. Σε εκείνους που μας κατηγορούσαν ως προδότες μερκελιστές επειδή λέγαμε ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το Μνημόνιο. Σε εκείνους που μας χλεύαζαν όταν λέγαμε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να υποκύψουν οι Ευρωπαίοι σε εκβιασμό. Σε εκείνους που μας βάφτιζαν αντιδημοκράτες όταν λέγαμε ότι το αντισυνταγματικό δημοψήφισμα δεν έπρεπε να γίνει. Σε εκείνους που μας χαρακτήριζαν δειλούς επειδή ψηφίσαμε ΝΑΙ στο δημοψήφισμα.
Τώρα που δυστυχώς έχουμε δικαιωθεί για όλα όσα λέγαμε, ενώ οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες βγήκαν ή βγαίνουν από το Μνημόνιο, θα μας ζητήσουν όλοι εκείνοι μια συγνώμη; Είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος, αλλά ταυτοχρόνως είμαι και ρεαλιστής, συνεπώς ξέρω ότι κάτι τέτοιο ποτέ δεν θα γίνει. Διότι για να ζητήσει συγνώμη ένας άνθρωπος χρειάζεται μεγαλείο ψυχής και μια εσωτερική δύναμη, μια δύναμη που όποιος την έχει δεν παρασύρεται εύκολα από ευχάριστα παραμύθια.
Ποιοι; Ασφαλώς δεν αναφέρομαι στους πολιτικούς του Σύριζα, καθώς πρόκειται για ένα τσίρκο παλαβομάρας, ιδεοληψίας, ανικανότητας και διαφθοράς. Αναφέρομαι σε εκείνους τους απλούς ανθρώπους που μας αποκαλούσαν τρομολάγνους και υπερβολικούς όταν επισημάναμε τους κινδύνους. Σε εκείνους που μας κατηγορούσαν ως προδότες μερκελιστές επειδή λέγαμε ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το Μνημόνιο. Σε εκείνους που μας χλεύαζαν όταν λέγαμε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να υποκύψουν οι Ευρωπαίοι σε εκβιασμό. Σε εκείνους που μας βάφτιζαν αντιδημοκράτες όταν λέγαμε ότι το αντισυνταγματικό δημοψήφισμα δεν έπρεπε να γίνει. Σε εκείνους που μας χαρακτήριζαν δειλούς επειδή ψηφίσαμε ΝΑΙ στο δημοψήφισμα.
Τώρα που δυστυχώς έχουμε δικαιωθεί για όλα όσα λέγαμε, ενώ οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες βγήκαν ή βγαίνουν από το Μνημόνιο, θα μας ζητήσουν όλοι εκείνοι μια συγνώμη; Είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος, αλλά ταυτοχρόνως είμαι και ρεαλιστής, συνεπώς ξέρω ότι κάτι τέτοιο ποτέ δεν θα γίνει. Διότι για να ζητήσει συγνώμη ένας άνθρωπος χρειάζεται μεγαλείο ψυχής και μια εσωτερική δύναμη, μια δύναμη που όποιος την έχει δεν παρασύρεται εύκολα από ευχάριστα παραμύθια.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου