Έλληνες Εξωτερικού vs Εσωτερικού
Η διαδικασία του πρώτου γύρου για την εκλογή προέδρου της ΝΔ είχε κάποια ενδιαφέροντα σημεία. Ένα από αυτά, που πέρασε εντελώς απαρατήρητο (κάτι που πλέον δεν με εκπλήσσει στην ελληνική κοινωνία), ήταν τα αποτελέσματα της κάλπης που στήθηκε στο Λονδίνο. Οι πρώτοι σε ψήφους ήταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Άδωνις Γεωργιάδης, ενώ οι Μεϊμαράκης και Τζιτζικώστας είχαν πολύ χαμηλά ποσοστά. Να θυμίσω ότι εδώ στην Ελλάδα πρώτος βγήκε ο Μεϊμαράκης (aka Βαγγέλας) με διαφορά.
Πώς εξηγείται αυτή η στατιστική ανωμαλία; Οι Μητσοτάκης και Γεωργιάδης ήταν από τους ελάχιστους υπουργούς της κυβέρνησης Σαμαρά που έκαναν μεταρρυθμίσεις. Όχι διότι έπρεπε, όχι με το μαχαίρι της Τρόικα στον λαιμό, αλλά επειδή πίστευαν σε αυτές και ήθελαν να τις προχωρήσουν. Αυτό αποδεικνύει την τεράστια διαφορά νοοτροπίας των Ελλήνων του εξωτερικού σε σχέση με εμάς. Δεν έκανες μεταρρυθμίσεις; Δεν σε ψηφίζω. Έκανες μεταρρυθμίσεις; Σε ψηφίζω. Οι άνθρωποι σκέφτηκαν πρακτικά και έκριναν τους υποψηφίους βάσει των πεπραγμένων τους.
Στο Ελλαδιστάν αντιθέτως βγήκε πρώτος με διαφορά ο Βαγγέλας. Ο ορισμός του παλαιού πολιτικού που μπορεί να μιλάει για ώρες χωρίς να πει τίποτα. Ο άνθρωπος που με το που τον βλέπεις, καταλαβαίνεις ότι δεν έχει διάθεση να αλλάξει τίποτα και ποτέ. Και το χειρότερο, ο πολιτικός που ΔΕΝ ΕΧΕΙ κάνει τίποτα. Ούτε καν διάθεση να κάνει αντιπολίτευση σε μια κυβέρνηση-συμφορά δεν είχε ο άνθρωπος, ενώ είναι απόλυτα διατεθειμένος να κάτσει αραχτός κάτω από το δέντρο και να περιμένει ώσπου να πέσει το ώριμο φρούτο.
Τα κριτήρια με τα οποία ψηφίζει ο κόσμος στην Ελλάδα είναι διαφορετικά από των ομογενών. Εδώ βασικά μας κριτήρια είναι το πόσο συμπαθητική φάτσα έχει ο πολιτικός, αν μας αρέσει η φωνή του, αν συμπαθούμε την γυναίκα του, το επώνυμό του, το πόσο καιρό είναι σε ένα κόμμα και λοιπά παρανοϊκά. Είμαστε ικανοί να ψηφίσουμε το απόλυτο τίποτα αγνοώντας το πιο σημαντικό: πόσο κατάλληλος είναι για αυτήν την δουλειά, κάτι που κρίνεται από τον απολογισμό του έργου του σε προηγούμενες θέσεις.
Καλά θα κάνουμε να σοβαρευτούμε, όσον το δυνατόν ταχύτερο, ειδάλλως θα καταλήξουμε πάλι να κλαίμε με πικρό δάκρυ και να αναζητούμε φταίχτες, όπως έγινε και το 2010 με την έλευση του Μνημονίου. Διότι όσο και αν δεν μας αρέσει να το ακούμε, ο κάθε λαός είναι άξιος της μοίρας του. Και την μοίρα σου την ορίζεις με τις επιλογές σου.
Πώς εξηγείται αυτή η στατιστική ανωμαλία; Οι Μητσοτάκης και Γεωργιάδης ήταν από τους ελάχιστους υπουργούς της κυβέρνησης Σαμαρά που έκαναν μεταρρυθμίσεις. Όχι διότι έπρεπε, όχι με το μαχαίρι της Τρόικα στον λαιμό, αλλά επειδή πίστευαν σε αυτές και ήθελαν να τις προχωρήσουν. Αυτό αποδεικνύει την τεράστια διαφορά νοοτροπίας των Ελλήνων του εξωτερικού σε σχέση με εμάς. Δεν έκανες μεταρρυθμίσεις; Δεν σε ψηφίζω. Έκανες μεταρρυθμίσεις; Σε ψηφίζω. Οι άνθρωποι σκέφτηκαν πρακτικά και έκριναν τους υποψηφίους βάσει των πεπραγμένων τους.
Στο Ελλαδιστάν αντιθέτως βγήκε πρώτος με διαφορά ο Βαγγέλας. Ο ορισμός του παλαιού πολιτικού που μπορεί να μιλάει για ώρες χωρίς να πει τίποτα. Ο άνθρωπος που με το που τον βλέπεις, καταλαβαίνεις ότι δεν έχει διάθεση να αλλάξει τίποτα και ποτέ. Και το χειρότερο, ο πολιτικός που ΔΕΝ ΕΧΕΙ κάνει τίποτα. Ούτε καν διάθεση να κάνει αντιπολίτευση σε μια κυβέρνηση-συμφορά δεν είχε ο άνθρωπος, ενώ είναι απόλυτα διατεθειμένος να κάτσει αραχτός κάτω από το δέντρο και να περιμένει ώσπου να πέσει το ώριμο φρούτο.
Τα κριτήρια με τα οποία ψηφίζει ο κόσμος στην Ελλάδα είναι διαφορετικά από των ομογενών. Εδώ βασικά μας κριτήρια είναι το πόσο συμπαθητική φάτσα έχει ο πολιτικός, αν μας αρέσει η φωνή του, αν συμπαθούμε την γυναίκα του, το επώνυμό του, το πόσο καιρό είναι σε ένα κόμμα και λοιπά παρανοϊκά. Είμαστε ικανοί να ψηφίσουμε το απόλυτο τίποτα αγνοώντας το πιο σημαντικό: πόσο κατάλληλος είναι για αυτήν την δουλειά, κάτι που κρίνεται από τον απολογισμό του έργου του σε προηγούμενες θέσεις.
Καλά θα κάνουμε να σοβαρευτούμε, όσον το δυνατόν ταχύτερο, ειδάλλως θα καταλήξουμε πάλι να κλαίμε με πικρό δάκρυ και να αναζητούμε φταίχτες, όπως έγινε και το 2010 με την έλευση του Μνημονίου. Διότι όσο και αν δεν μας αρέσει να το ακούμε, ο κάθε λαός είναι άξιος της μοίρας του. Και την μοίρα σου την ορίζεις με τις επιλογές σου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου