Αλέξανδρος Αγγελής

Ενώ παλαιότερα πολύς κόσμος χρησιμοποιούσε την λέξη αυτή λάθος, τώρα τελευταία, στην τηλεόραση, διαπιστώνω ότι οι δημοσιογράφοι την χρησιμοποιούν σωστά. Ενώ δηλαδή έλεγαν π.χ. "Με τον επικεφαλή..." τώρα λένε "Με τον επικεφαλής...". Εκ πρώτης όψεως θα έλεγε κανείς ότι το σωστό είναι του επικεφαλή, καθώς στην αιτιατική πτώση (και στην γενική), στα αρσενικά τουλάχιστον, το τελικό σίγμα δεν μπαίνει, όπως μπαίνει στην ονομαστική. Γιατί λοιπόν αυτή η εξαίρεση; Το κλειδί βρίσκεται στην προέλευση της λέξης. Στην πραγματικότητα η λέξη επικεφαλής δεν είναι μία πρωτογενής λέξη, αλλά μία σύνθετη που αποτελείται από τις επιμέρους λέξεις επί και κεφαλής. Δηλαδή όταν λέμε ο επικεφαλής, στην πραγματικότητα εννοούμε ο επί της κεφαλής. Κατά συνέπεια, η φράση τον επικεφαλής είναι συντόμευση της φράσης τον επί της κεφαλής. Άρα λοιπόν, στην συγκεκριμένη περίπτωση, υφίσταται το τελικό σίγμα ακόμα και στην αιτιατική και στην γενική πτώση (του επικεφαλής). Αυτή ακριβώς είναι η χρησιμότητα

Η αγάπη των Ελλήνων για την ελευθερία είναι γνωστή. Πολλοί αγώνες έχουν γίνει και ποταμοί αίματος έχουν χυθεί από τους προγόνους μας ανά τους αιώνες, ώστε σήμερα να είμαστε ελεύθεροι. Όμως σημαίνει αυτό ότι οι άλλοι λαοί δεν αγαπούν την ελευθερία, ή έστω ότι δεν την αγαπούν τόσο όσο εμείς οι Έλληνες; Ας αφήσουμε ένα καταγεγραμμένο ιστορικό γεγονός να μας λύσει την απορία. Παραθέτω ένα απόσπασμα του βιβλίου «Ιστορία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου» των Ραιημόν Καρτιέ, Τσάρλς Ντε Γκώλ και Ουίνστον Τσώρτσιλ (σελίδα 695-696): Για την Ελληνική Αντίσταση είναι χαρακτηριστικό ότι, πλάι σε λαμπρές πολεμικές ενέργειες, που απέσπασαν τα συγχαρητήρια του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής, έχει να επιδείξη και μεγαλειώδεις λαϊκές κινητοποιήσεις, μοναδικές σ' όλη την κατεχόμενη Ευρώπη . Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα, όπου ο Χίτλερ δεν μπόρεσε να επιβάλη την πολιτική επιστράτευση. Και αυτό είναι μία από τις πιο μεγάλες νίκες του Ελληνικού Λαού, κατά την περίοδο της κατοχής, την οποία εκέρδισε με τις καθολ

Ένα από τα χειρότερα πράγματα που μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο είναι να κάνει κακό, άθελά του, σε κάποιον που αγαπάει. Αυτό συμβαίνει πολύ συχνά στους γονείς όταν από υπερπροστατευτισμό βλάπτουν τα παιδιά τους χωρίς καν να το καταλαβαίνουν. Δυστυχώς δεν έχει μόνο σημασία η καλή πρόθεση σε αυτήν την ζωή, αλλά και το αποτέλεσμα. Και ασφαλώς όταν συνυπάρχει το κακό αποτέλεσμα με την καλή πρόθεση, τότε αυτό είναι πραγματικά τραγικό. Φαίνεται λογικό σε έναν γονέα να προσφέρει στο παιδί του τα πάντα, θεωρώντας ότι έτσι του κάνει καλό. Κι όμως, έτσι καταλήγει να κάνει την μεγαλύτερη δυνατή ζημιά στο παιδί του. Αυτό διότι έχουμε ξεχάσει αυτό που έλεγαν οι παλιοί, ότι δηλαδή οι δυσκολίες φτιάχνουν χαρακτήρα. Δεν λέω να δημιουργούμε επίτηδες δυσκολίες για τα παιδιά μας, προς θεού. Αλλά οφείλει να αναγνωρίσει κανείς ότι κάποιος που δεν έχει περάσει δύσκολα ποτέ στην ζωή του θα έχει μεγάλο πρόβλημα όταν θα του έρθει η πρώτη δυσκολία. Όταν έρθει εκείνη η ώρα ο άνθρωπος αυτός δεν θα έχει ούτε τη