Ο Κρυφός Κίνδυνος του Υπέρμετρου Αντιφασισμού
Σε αυτόν τον σκληρό κόσμο που ζούμε, όπου ακόμα και η υπερβολική αγάπη μπορεί να αποβεί καταστροφική, οφείλουμε να φροντίζουμε να έχουμε μέτρο σε ότι και αν κάνουμε. Κάποιοι συμπολίτες μας, έχοντας χάσει την αίσθηση του μέτρου, ισχυρίζονται ότι οι φασίστες δεν δικαιούνται να μιλάνε. Εάν βλέπαμε τα πράγματα επιφανειακά, με την λογική "καλό - κακό" και "άσπρο - μαύρο", άνετα θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε. Τι καλύτερο από το να μην έχουν λόγο σε μια κοινωνία οι φασίστες;
Εάν όμως το κάναμε αυτό, τότε θα διατρέχαμε έναν τεράστιο κίνδυνο, κίνδυνο πολύ μεγαλύτερο από αυτόν που πάμε να αποφύγουμε. Διότι ποιος θα ορίσει ποιοι είναι οι φασίστες; Ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να φιμώνεται ο οποιοσδήποτε, απλώς αποκαλώντας τον φασίστα, ασχέτως εάν είναι ή όχι. Η Δημοκρατία μας, πολύ πιο σοφά σχεδιασμένη από όσο αντιλαμβάνονται κάποιοι, έχει αποφύγει αυτήν την επικίνδυνη παγίδα, δίνοντας ανεξαιρέτως σε όλους το δικαίωμα του λόγου. Ασφαλώς υπάρχει και το ηθικό πλεονέκτημα (εμείς είμαστε καλύτεροι από εσάς επειδή σας δίνουμε το δικαίωμα να μιλάτε, σε αντίθεση με εσάς), αλλά αυτό είναι δευτερεύον.
Πόσο υπαρκτός είναι όμως στον 21ο αιώνα ο κίνδυνος να χρησιμοποιηθεί ο "αντιφασισμός" ως τρόπος φίμωσης των ανθρώπων; Ας αναλογιστούμε ότι έχουμε φτάσει σε σημείο, λόγω του μεταναστευτικού, η κυβέρνηση Σύριζα να αποκαλεί εμμέσως την μισή Ευρώπη ως ακροδεξιούς. Βέβαια αυτή είναι διαχρονικά μια ιδιαιτέρως προσφιλής πρακτική του συγκεκριμένου κόμματος, που όχι μόνο έχει στοχεύσει άτομα, αλλά και ολόκληρες κοινωνικές ομάδες.
Ας φροντίσουμε λοιπόν να προστατεύσουμε την Δημοκρατία μας από τους δήθεν δημοκράτες, ειδάλλως μπορεί να αντιληφθούμε κάποια στιγμή ότι τόσον καιρό, άθελά μας και χωρίς να το συνειδητοποιούμε, τους βοηθούσαμε να εγκαθιδρύσουν το καθεστώς που ονειρεύονται, που όμως θα αποδειχθεί εφιάλτης για όλους μας.
Εάν όμως το κάναμε αυτό, τότε θα διατρέχαμε έναν τεράστιο κίνδυνο, κίνδυνο πολύ μεγαλύτερο από αυτόν που πάμε να αποφύγουμε. Διότι ποιος θα ορίσει ποιοι είναι οι φασίστες; Ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να φιμώνεται ο οποιοσδήποτε, απλώς αποκαλώντας τον φασίστα, ασχέτως εάν είναι ή όχι. Η Δημοκρατία μας, πολύ πιο σοφά σχεδιασμένη από όσο αντιλαμβάνονται κάποιοι, έχει αποφύγει αυτήν την επικίνδυνη παγίδα, δίνοντας ανεξαιρέτως σε όλους το δικαίωμα του λόγου. Ασφαλώς υπάρχει και το ηθικό πλεονέκτημα (εμείς είμαστε καλύτεροι από εσάς επειδή σας δίνουμε το δικαίωμα να μιλάτε, σε αντίθεση με εσάς), αλλά αυτό είναι δευτερεύον.
Πόσο υπαρκτός είναι όμως στον 21ο αιώνα ο κίνδυνος να χρησιμοποιηθεί ο "αντιφασισμός" ως τρόπος φίμωσης των ανθρώπων; Ας αναλογιστούμε ότι έχουμε φτάσει σε σημείο, λόγω του μεταναστευτικού, η κυβέρνηση Σύριζα να αποκαλεί εμμέσως την μισή Ευρώπη ως ακροδεξιούς. Βέβαια αυτή είναι διαχρονικά μια ιδιαιτέρως προσφιλής πρακτική του συγκεκριμένου κόμματος, που όχι μόνο έχει στοχεύσει άτομα, αλλά και ολόκληρες κοινωνικές ομάδες.
Ας φροντίσουμε λοιπόν να προστατεύσουμε την Δημοκρατία μας από τους δήθεν δημοκράτες, ειδάλλως μπορεί να αντιληφθούμε κάποια στιγμή ότι τόσον καιρό, άθελά μας και χωρίς να το συνειδητοποιούμε, τους βοηθούσαμε να εγκαθιδρύσουν το καθεστώς που ονειρεύονται, που όμως θα αποδειχθεί εφιάλτης για όλους μας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου