Η Απόλυτη Ελευθερία

Διαπιστώνω καθημερινώς ότι η έννοια της ελευθερίας είναι παρεξηγημένη από την πλειοψηφία του κόσμου. Ο πολύς κόσμος, ιδίως η νεολαία, αντιλαμβάνονται την απόλυτη ελευθερία ως την δυνατότητα να κάνεις ότι θέλεις χωρίς κανέναν περιορισμό. Το ίδιο ισχύει και για την ελευθερία τόσο σε ατομικό επίπεδο (π.χ. ο άνθρωπος μέσα σε μια ομάδα) όσο και συλλογικό επίπεδο (π.χ. μια χώρα μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση).

Ασφαλώς και απόλυτη ελευθερία δεν μπορεί να υπάρξει. Ο λόγος είναι απλός: γινόμενος μέρος μιας ομάδας, μικρής ή μεγάλης, αναγκαστικά εγκαταλείπεις κάποιες ελευθερίες σου. Για παράδειγμα ο πρωτόγονος άνθρωπος έπρεπε να σχηματίσει μικρές κοινωνίες για λόγους καθαρά πρακτικούς, συγκεκριμένα για λόγους επιβίωσης. Εντασσόμενος σε μια ομάδα ο άνθρωπος αναλάμβανε κάποιες υποχρεώσεις και συνεπώς εγκατέλειπε κάποιες από τις ελευθερίες του. Π.χ. Αν η ομάδα αποφάσιζε ότι πρέπει να φυλάνε εναλλάξ σκοπιές το βράδυ, τα μέλη της αποκτούσαν αυτομάτως την υποχρέωση να φυλάνε σκοπιά όταν ήταν η σειρά του καθενός.

Οι επιλογές είναι ξεκάθαρες: ή σέβεσαι τους κανόνες της ομάδας ή αποχωρείς από αυτή. Θα ισχυριστεί κάποιος ότι δεν είναι πάντα εφικτό να εγκαταλείψεις την ομάδα. Για παράδειγμα τι θα κάνει κάποιος που δεν θέλει να υπηρετήσει στον στρατό; Η απάντηση είναι απλή: ας πάει σε άλλη χώρα όπου η στράτευση δεν είναι υποχρεωτική. Δεν είναι εύκολο φυσικά, αλλά δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση και να υπάρχουν λύσεις και να είναι εύκολες. Όποιος θέλει και την πίττα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο, δηλαδή να είναι μέλος μιας ομάδας χωρίς να ακολουθεί τους κανόνες της, αυτομάτως αποτελεί απειλή για την ύπαρξη της ομάδας και θα υποστεί τις συνέπειες που αυτή έχει ορίσει.

Η Δημοκρατία - έννοια που ευαγγελίζονται πολλοί χωρίς όμως πραγματικά να την πιστεύουν - σημαίνει να υπακούς στην απόφαση την πλειοψηφίας, ακόμα και αν δεν συμφωνείς με αυτήν. Αλλά θα μου πεις, τι σχέση έχει ο νεοέλληνας με την Δημοκρατία...