Η Πραγματική Κοινωνική Πολιτική
Έχεις έναν άνθρωπο φτωχό που δεν έχει να φάει. Τι είναι καλύτερο, να του δώσεις ένα ψάρι για να φάει ή να τον μάθεις να ψαρεύει; Ασφαλώς θα του μάθεις να ψαρεύει, διότι αυτό είναι κάτι μόνιμο που έχει μακροπρόθεσμα οφέλη. Κάπως έτσι είναι και η κοινωνική πολιτική: υπάρχει η χαζή κοινωνική πολιτική (π.χ. δίνω ένα επίδομα) και η έξυπνη κοινωνική πολιτική (π.χ. δημιουργώ θέσεις εργασίας).
Το να μοιράζεις επιδόματα είναι η χαζή, η δήθεν, η επιφανειακή κοινωνική πολιτική διότι το επίδομα είναι κάτι προσωρινό που πρέπει κάθε φορά το κράτος να το πληρώνει. Υπάρχει όμως και η έξυπνη κοινωνική πολιτική, ή αλλιώς επένδυση. Δηλαδή ως κράτος πιάνω κάποια χρήματα στα χέρια μου. Αντί να αρχίζω να τα σκορπάω - για να εξαγοράσω ψηφοφόρους - μπορώ να τα επενδύσω, ώστε το ποσό αυτό να μου φέρει μόνιμα οικονομικά αποτελέσματα που τελικώς θα ωφελήσουν τον κόσμο. Το ποσό αυτό θα το δώσει το κράτος ΜΟΝΟ μια φορά και αυτό συνεχώς θα φέρνει κέρδος, σε αντίθεση με το επίδομα.
Αυτό ακριβώς είναι το βασικό μειονέκτημα της αριστερής - σοσιαλιστικής οικονομικής πολιτικής σε σχέση με την δεξιά φιλελεύθερη πολιτική. Με το που αποκτάει το κράτος ένα πλεόνασμα πρέπει αμέσως να το επενδύσει μειώνοντας τους φόρους. Όσο μειώνονται οι φόροι τόσες περισσότερες επενδύσεις θα έρχονται και συνεπώς τόσο περισσότερο θα ωφελείται η οικονομία, τόσο του κράτους όσο και του πολίτη. Έτσι κι αλλιώς πλέον, λόγω της οικονομικής κρίσης, η στρεβλή κοινωνική πολιτική - όπως την ξέραμε - δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Αυτό έχει αποδειχτεί εμπράκτως από το γεγονός ότι δεν την εφαρμόζει ούτε καν ο Σύριζα. Διότι εκείνη η κοινωνική πολιτική που ξέραμε έχει ένα τεράστιο μειονέκτημα, χρειάζονται χρήματα για να την ασκήσεις.
Ασφαλώς η κύρια ευθύνη για την έλλειψη πραγματικής κοινωνικής πολιτικής, ανήκει το κράτος. Όμως και το επίπεδο του κόσμου είναι τόσο χαμηλό ώστε να μην εκτιμάει ένα έμμεσο όφελος που δεν είναι προφανές, σε αντίθεση με το επίδομα που είναι κάτι ξεκάθαρο. Αυτό το γεγονός εκμεταλλεύονταν τόσες δεκαετίες και οι πολιτικοί, δίνοντας επιδόματα στον κόσμο όπως κάποιος δίνει καραμέλες σε ένα παιδάκι για να το καλοπιάσει και να το ξεγελάσει.
Το να μοιράζεις επιδόματα είναι η χαζή, η δήθεν, η επιφανειακή κοινωνική πολιτική διότι το επίδομα είναι κάτι προσωρινό που πρέπει κάθε φορά το κράτος να το πληρώνει. Υπάρχει όμως και η έξυπνη κοινωνική πολιτική, ή αλλιώς επένδυση. Δηλαδή ως κράτος πιάνω κάποια χρήματα στα χέρια μου. Αντί να αρχίζω να τα σκορπάω - για να εξαγοράσω ψηφοφόρους - μπορώ να τα επενδύσω, ώστε το ποσό αυτό να μου φέρει μόνιμα οικονομικά αποτελέσματα που τελικώς θα ωφελήσουν τον κόσμο. Το ποσό αυτό θα το δώσει το κράτος ΜΟΝΟ μια φορά και αυτό συνεχώς θα φέρνει κέρδος, σε αντίθεση με το επίδομα.
Αυτό ακριβώς είναι το βασικό μειονέκτημα της αριστερής - σοσιαλιστικής οικονομικής πολιτικής σε σχέση με την δεξιά φιλελεύθερη πολιτική. Με το που αποκτάει το κράτος ένα πλεόνασμα πρέπει αμέσως να το επενδύσει μειώνοντας τους φόρους. Όσο μειώνονται οι φόροι τόσες περισσότερες επενδύσεις θα έρχονται και συνεπώς τόσο περισσότερο θα ωφελείται η οικονομία, τόσο του κράτους όσο και του πολίτη. Έτσι κι αλλιώς πλέον, λόγω της οικονομικής κρίσης, η στρεβλή κοινωνική πολιτική - όπως την ξέραμε - δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Αυτό έχει αποδειχτεί εμπράκτως από το γεγονός ότι δεν την εφαρμόζει ούτε καν ο Σύριζα. Διότι εκείνη η κοινωνική πολιτική που ξέραμε έχει ένα τεράστιο μειονέκτημα, χρειάζονται χρήματα για να την ασκήσεις.
Ασφαλώς η κύρια ευθύνη για την έλλειψη πραγματικής κοινωνικής πολιτικής, ανήκει το κράτος. Όμως και το επίπεδο του κόσμου είναι τόσο χαμηλό ώστε να μην εκτιμάει ένα έμμεσο όφελος που δεν είναι προφανές, σε αντίθεση με το επίδομα που είναι κάτι ξεκάθαρο. Αυτό το γεγονός εκμεταλλεύονταν τόσες δεκαετίες και οι πολιτικοί, δίνοντας επιδόματα στον κόσμο όπως κάποιος δίνει καραμέλες σε ένα παιδάκι για να το καλοπιάσει και να το ξεγελάσει.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου