Η Αριστερά Απεχθάνεται την Απεργία

Μάλιστα, καλά διαβάσατε, η Αριστερά απεχθάνεται την απεργία. Οι έννοιες Αριστερά και Απεργία είναι συνυφασμένες στην συνείδηση του νεοέλληνα. Η απεργία είναι "ιερό και αναφαίρετο" δικαίωμα για την Αριστερά, όσο όμως έχεις καπιταλισμό. Αντιθέτως, σε κομμουνιστικά καθεστώτα η απεργία δεν είναι καθόλου ανεκτή. Μάλιστα πολλές φορές οι απεργίες έχουν πνιγεί στο αίμα.

Για παράδειγμα τον Ιουνίο του 1962 έγινε απεργία στο Νοβοτσερκασκ της Σοβιετικής Ένωσης από τους αγανακτισμένους εργάτες του τοπικού εργοστασίου, λόγω των αισχρών συνθηκών διαβίωσης. Η αντίδραση του κομμουνιστικού καθεστώτος ήταν απλή: ο στρατός άνοιξε πυρ, χωρίς καμμία προειδοποίηση, και αιματοκύλησε την κεντρική πλατεία. Η σφαγή του Νοβοτσερκάσκ, όπως ονομάστηκε, έμεινε φυσικά μυστική για πολλά χρόνια. Τα πτώματα δεν βρέθηκαν ποτέ (θάφτηκαν κρυφά σε τάφους χωρίς στοιχεία). Οι μαρτυρίες από αυτόπτες μάρτυρες (δείτε παρακάτω βίντεο) είναι συγκλονιστικές.

Όσον αφορά τους 80+ τραυματίες, αυτοί μαζί με τις οικογένειές τους μεταφέρθηκαν αργότερα στην Σιβηρία. Ήταν ο τρόπος του κομμουνιστικού καθεστώτος να εκφοβίσει τον υπόλοιπο πληθυσμό της πόλης, ο οποίος συγκεντρώθηκε για να διαδηλώσει το επόμενο πρωί. Από το πλήθος των αγανακτισμένων διαδηλωτών, 116 συνελήφθησαν από τις αρχές και μάλιστα κάποιοι από αυτούς τιμωρήθηκαν - για το θράσος τους να διαδηλώνουν - με θανατική ποινή. Όλα αυτά φυσικά δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ στον - πλήρως ελεγχόμενο από το κομμουνιστικό καθεστώς - Σοβιετικό τύπο.

Κοινώς οι απεργίες (που βλάπτουν την οικονομία) είναι καλές ή κακές για τους Αριστερούς αναλόγως του ποιος κυβερνάει. Όταν η απεργία βλάπτει ένα καπιταλιστικό κράτος είναι καλή. Όταν όμως βλάπτει το κομμουνιστικό κράτος είναι ασυγχώρητη. Συνεπώς η Αριστερά δεν είναι υπέρ της απεργίας. Βλέπει την απεργία αποκλειστικώς και μόνον ως έναν τρόπο να πλήξει την οικονομία του καπιταλισμού.