Το Λάθος του Τσίπρα

Η στρατηγική του Τσίπρα είναι αρκετά προφανής. Τα παίζει όλα για όλα ώστε να κλείσουν τα ανοιχτά μέτωπα με την Τρόικα (σόρρυ Κουρτέτο εννοούσα) θεωρώντας ότι αυτό θα φέρει σταθερότητα στην Ελληνική οικονομία. Το μεγάλο του στοίχημα όμως είναι η ελάφρυνση του χρέους, ώστε να την πουλήσει ως μεγάλη επιτυχία, εξασφαλίζοντάς την παραμονή του στην εξουσία.

Κάνει όμως δύο τραγικά λάθη. Πρώτον η οικονομία δεν θα γυρίσει όσο κυβερνάει εκείνος. Απλούστατα, διότι η αγορά, ακόμα και η ελληνική, δεν του έχει καμμια εμπιστοσύνη. Και πώς να έχεις εμπιστοσύνη σε ανθρώπους που κάνουν συμφωνίες - ακόμα και αν θεωρούν ότι αυτές είναι αποτέλεσμα πιέσεων - που στην συνέχεια δεν τις τηρούν ή/και τις υπονομεύουν; Πώς να έρθουν ξένες επενδύσεις όταν ο Σκουρλέτης εξαπολύει πόλεμο με μια εταιρεία (Ελληνικός Χρυσός) που έκανε το λάθος να επενδύσει στην Ελλάδα; Πώς να σε πάρουν σοβαρά όταν καταστρέφονται επιχειρήσεις επειδή η γραμμή του τραίνου στην Ειδομένη μένει κλειστή για μήνες;

Πέραν όμως της έλλειψης εμπιστοσύνης, ο Τσίπρας έχει πάρει και τα εντελώς λάθος μέτρα. Όταν χρειάζεσαι χρήματα και επιλέγεις να αυξήσεις την προκαταβολή φόρου των ελευθέρων επαγγελματιών, ενώ υπάρχουν συνταξιούχοι που μετά τις περικοπές παίρνουν 2.700 τον μήνα, τότε υποσκάπτεις την - ήδη εύθραυστη - οικονομία της χώρας. Όλοι το λένε, από τον Στουρνάρα μέχρι τους ξένους (και την κοινή λογική), ότι η υπερφορολόγηση θα φέρει κι άλλη ύφεση. Φωνάζουν οι ξένοι: μειώστε τις δαπάνες του κράτους. Ο Τσίπρας όμως επιλέγει να αυξήσει τους φόρους ακριβώς για να μην μειώσει τις δαπάνες.

Όταν φτάσεις σε μια δύσκολη κατάσταση, το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι να εντοπίσεις τι σε έφερε εκεί και να το σταματήσεις. Εμάς μας έφτασε στην χρεοκοπία το σπάταλο ανοικοκύρευτο κράτος, φαντάζομαι κανένας δεν διαφωνεί σε αυτό. Συνεπώς ποια θα έπρεπε να είναι η πρώτη μας κίνηση; Κι όμως, μετά από 6+ χρόνια εμείς αρνούμαστε να κάνουμε τα απολύτως αυτονόητα...