Ο Αριστερός Βοσκός και ο Λύκος της Ακροδεξιάς
Φαντάζομαι πως όλοι γνωρίζουν τον μύθο με τον βοσκό και τον λύκο, αλλά ας τον συνοψίσω: Ένας μικρός βοσκός, όποτε φύλαγε σκοπιά, φώναζε "λύκος" για να κάνει πλάκα στους υπόλοιπους βοσκούς. Κάποια στιγμή όμως ήρθε πράγματι ο λύκος για να φάει το κοπάδι, αλλά όταν άρχισε να καλεί σε βοήθεια οι υπόλοιποι βοσκοί δεν τον πίστεψαν και συνεπώς δεν έσπευσε κανείς να τον βοηθήσει. Ο μύθος αυτός, που κρύβει μεγάλη σοφία, είναι ιδιαίτερα επίκαιρος στην περίοδο που διανύουμε. Επιτρέψτε μου να εξηγήσω γιατί.
Είναι ιδιαίτερα προσφιλής τακτική στην ελληνική κοινωνία, ιδίως στην Αριστερά, να κολλάνε ταμπέλες σε όποιον θέλουν να πολεμήσουν. Όμως στην ζωή πάντα κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις, έτσι λοιπόν και μια έννοια όσο χρησιμοποιείται φθείρεται και χάνει την δύναμή της. Μια από τις πιο αγαπημένες ταμπέλες της Αριστεράς είναι η "Ακροδεξιά" και με το να κάνει συνεχώς χρήση της, αυτό που κατάφερε είναι να εξοικοιώσει την κοινωνία με τον όρο αυτόν. Ακόμα χειρότερα, χρησιμοποιώντας την ταμπέλα της "Ακροδεξιάς" σε ανθρώπους που δεν είναι ακροδεξιοί, κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να απενοχοποιήσει τον όρο αυτόν στην συνείδηση της κοινωνίας (ότι δηλαδή το να είσαι ακροδεξιός δεν είναι και κάτι τρομέρο).
Αυτή η πραγματικά κοντόφθαλμη τακτική μόνο δεινά μπορεί να προκαλέσει. Δεν περίμενε φυσικά κανείς από την ελληνική Αριστερά να δείξει τέτοιου είδους σύνεση, μήπως όμως και ολόκληρη η κοινωνία έτσι δεν λειτουργεί; Ενδιαφερόμαστε μόνο για το παρόν, αδιαφορώντας πλήρως για τις συνέπειες των πράξεών μας στο - συχνά πολύ άμεσο - μέλλον. Όπως όμως έρχεται η οικονομική χρεοκοπία όταν ξοδεύεις χωρίς να σκέφτεσαι το αύριο, έτσι έρχεται και η - ηθική αλλά όχι μόνο - χρεοκοπία της κοινωνίας όταν καταστρέφεις τα αντανακλαστικά της.
Επανερχόμενος λοιπόν στον αρχικό μύθο και συνοψίζοντας, τι έχει γίνει στην ελληνική κοινωνία; Ο μικρός αριστερός βοσκός φώναζε συνεχώς "ακροδεξιά" για να κάνει το καπρίτσιο του, αλλά τώρα που πράγματι ήρθε ο λύκος της ακροδεξιάς τα αντανακλαστικά των άλλων βοσκών έχουν πλέον μειωθεί και δεν αντιδρούν όπως θα έπρεπε. Αυτός ο άτακτος μικρός βοσκός όμως θα γίνει η αιτία να ξεμείνουμε από πρόβατα και τότε όλοι μαζί θα τρέχουμε και δεν θα φτάνουμε.
Είναι ιδιαίτερα προσφιλής τακτική στην ελληνική κοινωνία, ιδίως στην Αριστερά, να κολλάνε ταμπέλες σε όποιον θέλουν να πολεμήσουν. Όμως στην ζωή πάντα κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις, έτσι λοιπόν και μια έννοια όσο χρησιμοποιείται φθείρεται και χάνει την δύναμή της. Μια από τις πιο αγαπημένες ταμπέλες της Αριστεράς είναι η "Ακροδεξιά" και με το να κάνει συνεχώς χρήση της, αυτό που κατάφερε είναι να εξοικοιώσει την κοινωνία με τον όρο αυτόν. Ακόμα χειρότερα, χρησιμοποιώντας την ταμπέλα της "Ακροδεξιάς" σε ανθρώπους που δεν είναι ακροδεξιοί, κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να απενοχοποιήσει τον όρο αυτόν στην συνείδηση της κοινωνίας (ότι δηλαδή το να είσαι ακροδεξιός δεν είναι και κάτι τρομέρο).
Αυτή η πραγματικά κοντόφθαλμη τακτική μόνο δεινά μπορεί να προκαλέσει. Δεν περίμενε φυσικά κανείς από την ελληνική Αριστερά να δείξει τέτοιου είδους σύνεση, μήπως όμως και ολόκληρη η κοινωνία έτσι δεν λειτουργεί; Ενδιαφερόμαστε μόνο για το παρόν, αδιαφορώντας πλήρως για τις συνέπειες των πράξεών μας στο - συχνά πολύ άμεσο - μέλλον. Όπως όμως έρχεται η οικονομική χρεοκοπία όταν ξοδεύεις χωρίς να σκέφτεσαι το αύριο, έτσι έρχεται και η - ηθική αλλά όχι μόνο - χρεοκοπία της κοινωνίας όταν καταστρέφεις τα αντανακλαστικά της.
Επανερχόμενος λοιπόν στον αρχικό μύθο και συνοψίζοντας, τι έχει γίνει στην ελληνική κοινωνία; Ο μικρός αριστερός βοσκός φώναζε συνεχώς "ακροδεξιά" για να κάνει το καπρίτσιο του, αλλά τώρα που πράγματι ήρθε ο λύκος της ακροδεξιάς τα αντανακλαστικά των άλλων βοσκών έχουν πλέον μειωθεί και δεν αντιδρούν όπως θα έπρεπε. Αυτός ο άτακτος μικρός βοσκός όμως θα γίνει η αιτία να ξεμείνουμε από πρόβατα και τότε όλοι μαζί θα τρέχουμε και δεν θα φτάνουμε.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου