Περί Ανθρώπινης Φύσεως

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο άνθρωπος ξεχωρίζει από τα ζώα χάρη στην λογική του και για αυτό λέμε συχνά την έκφραση ότι ο άνθρωπος είναι "λογικό ον". Όμως το κύριο χαρακτηριστικό του ανθρώπου δεν είναι η λογική, όπως και στα ζώα άλλωστε, αλλά το συναίσθημα. Απόδειξη είναι ο βίος μας. Συνάπτουμε σχέσεις βάσει συναισθημάτων, κάνουμε επιλογές ζωής βάσει συναισθημάτων, και συχνά ενεργούμε εις βάρος των ίδιων μας των συμφερόντων βάσει συναισθημάτων (αγάπης, εκδίκησης, αλτρουισμού, κτλ).

Άλλωστε εάν στην ζωή μας κυριαρχούσε η λογική και όχι το συναίσθημα θα μοιάζαμε περισσότερο με ένα ρομπότ, άρα είναι κατά βάσην καλό που ο άνθρωπος είναι συναισθηματικό ον. Στην ζωή μας φυσικά υπάρχει και η λογική, αλλά ούτε τα ζώα στερούνται λογικής. Αυτό είναι κάτι που γνωρίζει πολύ καλά κάποιος που έχει κατοικίδιο στο σπίτι του. Πολλές φορές τα σκυλιά και οι γάτες δείχνουν εξαιρετικά σημάδια λογικής, εξυπνάδας και πονηριάς, εφάμιλλης ενός παιδιού. Άρα ούτε το μονοπώλιο της λογικής έχουμε. Νιώθουμε όμως έντονη και επιτακτική την ανάγκη να βρούμε κάποιο στοιχείο που να μας ξεχωρίζει από τα ζώα, για ευνόητους λόγους. Τι είναι αυτό που έχουμε εμείς αλλά όχι τα ζώα;

Η απάντηση που ψάχνουμε είναι η ηθική. Η ηθική είναι μια έννοια που το ζώο δεν θα μπορέσει ποτέ να αντιληφθεί, άρα αυτό είναι που μας κάνει να ξεχωρίζουμε ως είδος. Ή καλύτερα που μπορεί να μας κάνει να ξεχωρίσουμε, διότι ο άνθρωπος είναι μόνο δυνάμει ηθικό ον. Συνεπώς καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η ηθική εξυψώνει τον άνθρωπο, κάνοντάς τον να μοιάζει περισσότερο με άνθρωπο και λιγότερο με ζώο και άρα τελικά ο ανήθικος άνθρωπος δεν έχει διαφορά από ένα ζώο.