Δραχμή vs Ευρώ


"Με την Δραχμή θα είμαστε δύσκολα για 2-3 χρόνια, αλλά μετά τα πράγματα θα φτιάξουν". Μην μου πείτε ότι δεν έχετε ακούσει ποτέ αυτήν την φράση. Λίγο γενικό δεν είναι όμως αυτό;  Πρώτον πόσο δύσκολα θα είναι αυτά τα "2-3" χρόνια; Και αυτή η δυσκολία πώς θα επηρεάσει την καθημερινότητά μας; Και κυρίως πόσο βέβαιο είναι ότι δεν θα προκαλέσει έναν ασταμάτητο φαύλο κύκλο (π.χ. τύπου Βενεζουέλας). Διότι για να παραχθούν τρόφιμα, θα πρέπει να υπάρχουν λιπάσματα, γεωργικά μηχανήματα, καύσιμα για τα μηχανήματα και καύσιμα ώστε να μεταφερθούν τα τρόφιμα στις πόλεις. Εφόσον κάποιος ισχυρίζεται ότι για 2-3 χρόνια τα πράγματα θα ήταν δύσκολα, δεν οφείλει να εξηγήσει τι εννοεί;

Το δεύτερο ερώτημα είναι το πώς προκύπτει αυτός ο αυθαίρετος μπακαλίστικος χρονικός προσδιορισμός των "2-3 ετών". Το να επιστρέψει ένα χρεοκοπημένο κράτος σε εθνικό νόμισμα, αποχωρώντας από μια νομισματική ένωση, είναι κάτι που δεν έχει προηγούμενο. Άρα δεν έχεις κανένα παρόμοιο περιστατικό ώστε να κάνεις μια εμπειρική εκτίμηση, και χωρίς δεδομένα μόνο οι ανόητοι κάνουν τόσο συγκεκριμένες εκτιμήσεις και με τόσο μεγάλη βεβαιότητα. Μπορεί να είναι πράγματι 2-3 χρόνια, αλλά μπορεί να είναι και 20-30 χρόνια, κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν μπορεί να δεσμευθεί για κάτι τέτοιο. Μάλλον η εκτίμηση των "2-3 ετών" είναι περισσότερο ευσεβείς πόθοι και λιγότερο βάση για σοβαρή συζήτηση.

Πρέπει να τονίσω όσο πιο εμφατικά μπορώ ότι δεν κάνουμε μια γενική θεωρητική συζήτηση για το εάν είναι καλύτερο να έχει ένα κράτος ευρώ ή εθνικό νόμισμα. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να εξετάσουμε κατά πόσον μια μετάβαση σε εθνικό νόμισμα είναι ωφέλιμη υπό τις δεδομένες συνθήκες. Διότι οι συνθήκες υπό τις οποίες κάνεις μια ενέργεια, είναι συνήθως πολύ σημαντικότερες από την ίδια την ενέργεια. Θα ήταν τελείως διαφορετική συζήτηση εάν μιλάγαμε για μια Ελλάδα με σταθερή και υγιή οικονομία. Επίσης, να τονίσω ότι η συζήτηση μετάβασης σε εθνικό νόμισμα δεν έχει σχέση με την συζήτηση για το τι από τα δύο είναι καλύτερο, κοινώς άλλο να μην πας εξ αρχής στο Ευρώ και άλλο να γυρίσεις στην Δραχμή από το Ευρώ.

Ασφαλώς το εθνικό νόμισμα έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Ένα πλεονέκτημα είναι ότι μπορείς να κάνεις υποτίμηση όποτε θέλεις. Από τη άλλη, η υποτίμηση δεν έχει μόνο καλά, αλλιώς όλα τα κράτη θα έκαναν συνεχώς υποτιμήσεις. Με την υποτίμηση οι εξαγωγές σου γίνονται πιο ανταγωνιστικές, αλλά ότι εισάγεις σου κοστίζει ακριβότερα. Και οι ακριβές εισαγωγές μόνο ανεπιθύμητες δεν είναι όταν μιλάμε για "άχρηστα" προϊόντα (μπιχλιμπίδια, εξεζητημένα τρόφιμα, κτλ), αλλά δυστυχώς έχουμε άμεση εξάρτηση από πολλά εισαγόμενα, τα περισσότερα από τα οποία δεν θα παράξουμε ποτέ.

Όταν λέμε όμως ότι με υποτίμηση νομίσματος θα γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί, για ποιες εξαγωγές μιλάμε; Η βαριά βιομηχανία της χώρας είναι ο τουρισμός, έστω λοιπόν ότι ο τουρισμός θα αυξηθεί με μια υποτιμημένη Δραχμή. Παρόλο όμως που τα έσοδα θα είναι περισσότερα, με τα χρήματα αυτά θα μπορούμε να αγοράσουμε λιγότερα ξένα προϊόντα (καύσιμα, μηχανήματα, κτλ) από όσα αγοράζουμε τώρα, επειδή τώρα τα έσοδα αυτά είναι σε σκληρό νόμισμα (ευρώ). Αλλά και η αρχική υπόθεση ότι θα αυξανόταν ο τουρισμός δεν είναι και τόσο σίγουρη, διότι όταν ήδη τα καλοκαίρια αγγίζουμε πληρότητα 90%, πόσο θα αυξανόταν ο τουρισμός με Δραχμή, εφόσον η χωρητικότητα καταλυμάτων της χώρας είναι πεπερασμένη;

Να ξεκαθαρίσουμε εδώ, επειδή συνεχώς αναφερόμαστε στην υποτίμηση, ότι η μετάβαση σε Δραχμή συνεπάγεται αυτόματη υποτίμηση. Δεν έχεις, ως κράτος, τον απόλυτο έλεγχο να ορίσεις την ισοτιμία νομισμάτων, και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από την περίπτωση της Βενεζουέλας. Διότι αν το κράτος είχε αυτήν την δύναμη, η Βενεζουέλα δεν θα είχε τα προβλήματα που έχει (τουλάχιστον όχι όλα). Και είναι λογικό άλλωστε, κανένας δεν θα θεωρούσε ότι το νέο νόμισμα ενός χρεοκοπημένου κράτους έχει αξία, άρα εξαρτάσαι 100% από το συνάλλαγμα που εισρέει (δηλαδή, κυρίως από τον τουρισμό).

Το μόνο πραγματικό πλεονέκτημα μιας υποτιμημένης Δραχμής, είναι ότι δεν θα μπορούσαμε να εισάγουμε πολλά προϊόντα και συνεπώς το εμπορικό ισοζύγιο της χώρας θα βελτιωνόταν. Δεν θα μπορούσαμε να εισάγουμε πολλά, αναγκαστικά, διότι το συνάλλαγμα θα ήταν περιορισμένο. Όταν βάλεις όμως στην ζυγαριά το όφελος αυτό με αναγκαία προϊόντα σε διπλάσιες - ίσως και παραπάνω - τιμές (όπως υπολογιστές, μηχανήματα, καύσιμα, κτλ), δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι μας συμφέρει.

Λένε ότι το Ευρώ είναι ένα κοστούμι που δεν μας κάνει. Εγώ απαντάω, αντί να αλλάξουμε το κοστούμι ας αδυνατίσουμε για να χωράμε, και τότε το Ευρώ θα αποτελεί πλεονέκτημα για την Ελληνική οικονομία. Μπορούμε να εξάγουμε ακριβά προϊόντα με υψηλή ποιότητα (στα φτηνά ποτέ δεν θα ανταγωνιστούμε άλλα κράτη), στοχεύοντας στην παγκόσμια ελίτ. Παραδείγματα υπάρχουν αρκετά, όπως το ελαιόλαδο "λ", η Cocomat, ο Κορρές, και άλλα. Και επειδή είμαστε χώρα με μικρό πληθυσμό, αυτό το πλάνο είναι απολύτως ρεαλιστικό.

Κλείνοντας, θα ήθελα να επισημάνω ότι οι υποστηρικτές της Δραχμής είναι κατά κόρον οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις που είχαν κάνει την πρόβλεψη ότι θα καταφέρναμε να εκβιάσουμε την Ευρώπη το 2015, δηλαδή άνθρωποι με πολύ κακό ιστορικό στις προβλέψεις τους. Σίγουρα οι ίδιοι δεν έμαθαν από τα λάθη τους, αλλά πόσο συνετό είναι να τους εμπιστευτούμε εμείς οι υπόλοιποι;

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Τεράστια Δυσκολία της Δημοκρατίας

Βαρουφάκης - Και Ψεύτης και Νάρκισσος

Η Πραγματική Κοινωνική Πολιτική